Een terugblik op 2014; mijn leven van alleenstaande moeder

Wat kan er in 1 jaar toch ontzettend veel gebeuren. En hoe loopt een jaar toch altijd anders dan we verwachten…. Een terugblik op 2014; mijn leven van alleenstaande moeder….

Hoewel ik me eind 2013 voornam, geen contact meer met mijn ex te hebben omdat hij gewoonweg niet goed voor mij en mijn dochter was, wist hij mij begin januari toch te overtuigen dat hij er anders in stond. Hij ging zijn verantwoordelijkheid nemen en hij wilde mij niet kwijt. Natuurlijk waren dat precies de woorden die ik wilde horen en opende ik mijn hart weer voor hem. Wat die verantwoordelijkheid nou precies inhield wist ik eigenlijk niet, behalve dan dat hij mij financieel ging steunen. Ik durfde op dat moment niet te vragen om hoeveel het ging, omdat ik het niet wilde forceren. Als ik toen had geweten wat ik nu weet –namelijk dat hij 50 euro per maand ‘verantwoordelijkheid nemen’ vond- had ik m’n mond wel open getrokken.

Maar ja…. achteraf is alles zo gemakkelijk.

Nog geen maand later was het over. Alles, maar dan ook alles… Gevoelens van een ander zijn zo moeilijk te begrijpen. Hoe kon hij de ene maand nog intens veel van me houden en een maand later een hart van ijs voor me hebben? Hoewel ik zelf ook had besloten dat ik hem niet meer in ons leven wilde, deed het toch verschrikkelijk veel pijn dat hij zo harteloos deed. Ik wilde hem niet in ons leven hebben omdat hij zich niet volledig aan ons wilde binden, niet omdat ik niet meer van hem hield. Soms maak je dan verstandige keuzes, die wel ontzettend veel pijn doen. Dat hij er zo koud mee omging, voelde als een mes in mijn rug.

Maanden vol met pijn, tranen en onbegrip volgde. Ik wilde het verdriet laten komen zodat ik het zo goed kon verwerken, maar oh wat deed het pijn, vooral omdat hij ons kind niet in zijn leven wilde. Ons laatste contact was via de app. Het was een lelijke ruzie waarin we allebei dingen hebben gezegd die niet charmant waren. Dat we het niet normaal af hebben kunnen sluiten doet eigenlijk nog steeds pijn.

Ik hield ziels veel van hem en hij ook van mij, dacht ik….

Het verdriet werd beetje bij beetje minder en ik ging me steeds beter voelen. Het was eigenlijk wel heel erg fijn om niet continu met mijn telefoon bezig te hoeven zijn. Om niet continu in grote app ruzies te zitten, niet te hoeven schreeuwen door de telefoon en het ene na het andere verwijt te hoeven maken. Er viel eigenlijk letterlijk een last van mijn schouders af. Niet alleen merkte ik dat het beter ging met mijzelf, ook zag ik mijn dochtertje opleven. Waar ze voorheen nog vaak boos en chagrijnig kon kijken, bloeide ze op tot het meest vrolijke meisje wat je je maar voor kunt stellen. De hele dag door was er een lach op haar gezicht. Het laatste wat ik hoorde voordat ik naar bed ging was haar lach en haar lach was ook wat mij in de ochtend wekte.

In mei werd mijn dochtertje werd 1 jaar! Het was echt een prachtige dag en wat vond ik het bijzonder dat ze 1 jaar werd, ik voelde me zelf helemaal jarig haha. In het park had ik een tentje gehuurd met een tafel en bankjes. Alles had ik vol gehangen met slingers en balonnen en ik had een hele grote roze taart laten maken. Natuurlijk hadden we al onze lieve vrienden en familie om ons heen. Wat een heerlijke dag! (en van haar vader hebben we niets, maar dan ook niets gehoord)

In de zomer werd het idee van ‘Happy Single Moms’ geboren. Tijdens een training, wist ik wat ik wilde gaan doen; alleenstaande mama’s zoals ikzelf helpen! Want oh, wat had ik contact gelijkgestemde gemist. Mijn leven ging vanaf toen veranderen, want naast mijn baan als manager, zat ik iedere avond te werken aan (en voor) Happy Single Moms. In augustus werd Happy Single Moms op Facebook was geboren. Zonder er ook maar strategisch over na te denken, startte ik de Facebook pagina op. Ik was compleet overrompeld door het succes en vooral door de vele alleenstaande moeders die er zijn!

Binnen een mum van tijd werd de Facebook pagina van Happy Single Moms het meest actieve netwerk voor de alleenstaande moeder in Nederland en België.

De rest van het jaar was druk, heel erg druk. Ten tijde van mijn idee van ‘Happy Single Moms’ kreeg ik een promotie aangeboden en ging ik 40 uur werken. Thuis zorgde ik voor mijn dochtertje en zodra zij in bed lag werkte ik aan Happy Single Moms. Niet alleen was (en ben) ik een bedrijf aan het opzetten zodat ik alleenstaande mama’s echt kon gaan helpen, ook was ik dagelijks uren bezig om de Facebook pagina te faciliteren.

Als ik terugkijk op 2014 voel ik heel veel pijn, maar ook heel veel vreugde. Heel veel vreugde omdat ik nu al zoveel fijne reacties van alleenstaande mama’s heb gekregen, vreugde omdat ik nu al zoveel alleenstaande mama’s heb kunnen helpen met hun vragen en vreugde omdat zoveel alleenstaande mama’s afgelopen jaar de ‘herkenning’ hebben gevonden die ze al zo lang zochten.

Lieve alleenstaande mama’s; ik wens jullie een geweldig mooi, liefdevol en vooral gezond 2015 toe! Volg je dromen en vergeet nooit de kracht die jij in je hebt.

Als je een alleenstaande mama kunt zijn, dan kun jij alles aan. Geloof in jezelf, dan kan jij alles bereiken!

Hoe kijk je terug op 2014? Laat je comment hieronder achter in het commentveld. Dank je wel!