Welke alleenstaande moeder ben jij?

Goedenavond, Allereerst respect voor alle alleenstaande mama's! Want er zijn momenten dat het echt zwaar is, maar toch slaan wij ons er doorheen. Ik ben zo'n mama die in het profiel van aankomende alleenstaande mama past. Alleen je zwangerschap doorlopen en geen contact meer met mister wrong of te wel de papa van mijn dochter hebben. Ik zoek mama's die van gezellig kletsen houden en misschien ook wel open staan voor vriendschap. xx

Ik ben Alexandra, 25 jaar en alleenstaande bammoeder- vader niet in beeld.(donor via kliniek). Ik weet niet goed waar ik behoeft aan heb. Momenteel een beetje zoekende. Maar ik ben heel benieuwd naar de nieuwe website. Tot volgend jaar lieve singe moms.

Ik heb hetzelfde profiel als jij wat betreft mijn jongste dochter van 14mnd. Heb nog een dochter van 8j. die wel contact heeft met haar vader. Ik ken echter geen alleenstaande mama's in mijn buurt met wie ik mijn opvang probleem kan delen.

Ik ben een alleenstaande mama van twee jonge kinderen. Vader is een beetje in beeld maar niet in de dagelijkse opvoeding. Ik vind het "huiskluisteren" nog wel het moeilijkste; als je een keertje weg wilt, moet je iets regelen. Spontaan kan gewoonweg niet. Dus ik ben zo benieuwd hoe andere alleenstaande moeders dat doen en regelen en welke tips ze hebben. Zodat er ook tijd voor mezelf is.

hoi, Ik behoor tot het profiel vader niet meer in beeld. Soms denk ik ook wel vanaf het begin alleen. Wij zijn tot dat mijn dochter ongeveer ander half was samen geweest. Tenminste hij was aanwezig maar had het druk met zijn alcohol en sigaretten. Toen mijn dochter ander half was is hij terug gegaan naar Griekenland. Ik zou het fijn vinden om mensen te ontmoeten om te praten, leuke dingen te doen, vriendschap Groetjes xxxx

Ik pas zelf in het profiel van alleenstaande moeder (uit elkaar gegaan) vader in beeld wanneer het hem uitkomt. Ik vind het soms moeilijk om alleenstaande moeder te zijn. Moeilijk te accepteren omdat wij bewust gekozen hebben om ons kindje te krijgen en nu we uit elkaar zijn, hij nauwelijks omkijkt naar haar. Ik zit nog ontzettend met veel boosheid! Ik zou het heel leuk vinden om met een alleenstaande moeder te praten die hetzelfde mee maakt. Gelukkig kan dit in het nieuwe jaar!

Dit is mijn profiel: Gescheiden, vader nauwelijks meer in beeld; ik heb 4 dochters, oudste 13 jaar. Mijn oudste woont met haar vader, mijn ex, in buitenland. Ik ben sinds een jaar weer terug in Nederland en heb mijn drie dochters bij mij wonen. Vanwege mijn ex die in buitenland woont zien ze hun vader weinig en meestal alleen Skype. Ik ben heel nieuwsgierig naar de website en lees altijd de verhalen vol bewondering. Ik voel me dan een beetje minder alleen wetende dat er meer vrouwen zijn die de alleenstaande ouder situatie elke dag beleven.

Hoi, Ik ben een alleengaande mama na een onverwachte zwangerschap, met een vader die (omdat ik een advocaat achter hem aangestuurd heb na 2 jaar) nu om het weekend in beeld is. Maar helaas de verantwoordelijkheden niet snapt en neemt. Dus in mijn optiek sta ik er alsnog helemaal alleen voor qua ouderschap. En wat ik graag vanuit HSM zou willen? Contact met andere single moms voor ervaringen/tips/gezelligheid. Groetjes

Hoi mammas, ik ben een single mom vanaf de zwangerschap, maar de pappa is nu wel redelijk actief in het leven van onze nu 7 maanden oude zoon. Door pre-eclampsie is de kleine twee maanden te vroeg geboren. Al met al een pittige tijd geweest, en nog steeds. Zeker gezien het langzame herstel. Maaaarrrr...still standing. Het huiskluisteren met name op de vrijdag- en zaterdagavond maakt me wel eens verdrietig. Vooral de opmerkingen van niet single moms wanneer je een openhartig moment hebt. Zo goed bedoeld, maar zo onhandig en soms juist kwetsend. Men lijkt niet te kunnen snappen dat wij single moms niet de luxe hebben om na een lange dag, met de zoveelste fase, de zorg even over te laten aan je partner om simpelweg even me-time te hebben. Een uurtje naar buiten ofzo. ..te kunnen opladen voor bijvoorbeeld het bedtijdritueel. Ik vind ons bikkels lieve mammas. We doen het toch maar mooi allemaal. En als we elkaar hier kunnen steunen en positief kunnen houden zou dat geweldig zijn. We can do it! Powerrrr ;-)

Ik ben een alleenstaande moeder die tijdens de zwangerschap dacht dat de relatie (status: getrouwd) nog goed zat met wat downs, maar na de geboorte wilde meneer al snel weg. Geen gevoelens meer, zei hij. Heb hem het huis uitgezet om na te denken. Hij is vervolgens 8 maanden weggeweest. Onze zoon was op het moment van weggaan 3 maanden. Heb hem toen als ultimatum gesteld dat als hij met kerst nog geen gevoelens terug had dat we dan maar beter konden gaan scheiden. Maar hij kwam terug. Helaas bleef hij maar veel met zijn mobieltjes spelen en ik had zo'n onderbuikgevoel. Een paar maanden terug vond ik foto's van hem met een collega in bed. Maar volgens hem hebben ze niks. Alleen appen ze constant en toen we tijdelijk uit elkaar waren ging hij met haar uit en naar dingen waar hij normaal met mij altijd heen ging. Ook als onze zoon daar was, gingen ze met z'n 3tjes wat doen. En dat terwijl zij ook getrouwd is (net 1 of 2 jaar) en een stiefzoon heeft. Nu liggen we in scheiding en inmiddels woont hij n half u bij haar vandaan. Maar nog niet toe durven geven dat er een relatie is. Ja hoor ze is alleen een vriendin met wie je alles doet en die ook allemaal dure spullen voor je koopt en je uitzet voor je nieuwe huisje zoekt enzo..... In de afgelopen 2 jaar keek hij thuis bijna niet op of om naar onze zoon, maar nu zegt ie alles voor hem over te hebben. Om het weekend heeft hij onze zoon en om de week een dag doordeweeks. Ik vind het huiskluisteren helemaal niet erg en vermaak me thuis ook wel en gelukkig heb ik lieve ouders en schoonouders die ook op willen passen als het nodig is. En doordat mijn zoon om het weekend weg is heb ik nu om het weekend me-time, alleen kan ik daar nog niet erg aan wennen. Wil mijn zoon niet delen. Wil m gewoon altijd bij me hebben, ook al is het soms zwaar. Ik wil elk momentje beleven met hem. En ik dacht dat altijd samen met mijn man te kunnen doen. En ja ook ik krijg alle goede bedoelingen naar mijn hoofd geslingerd: je komt er sterker uit, je redt het wel, maar als het te lang duurt dan willen ze toch het liefst dat je het er niet meer over hebt. Alsof je je gevoelens zomaar uit kan schakelen en er van de 1 op de andere dag niets meer mee kan doen. (is in t geval van mijn man blijkbaar wel zo hoor. Nadat ik had gezegd dat we gaan scheiden was er niks warms meer aan hem te bekennen. Echt een ijskonijn) Ben dankbaar voor alle familie, vrienden en collega's die ik heb die me steunen en me aanhoren als ik weer begin te praten. Kan er vaak ook wel rationeel over praten maar soms heb ik nog mijn momenten. En dan zie ik vooral hoe ik t me toch allemaal anders had voorgesteld en hoe t nu is. Terwijl ik in mijn hart en hoofd weet dat dit de juiste keuze is. Iemand die zijn hele leven al liegt en dus vreemdgaat terwijl je vrouw zwanger is die heeft een groot probleem. Alleen hoop ik niet dat onze zoon daar ooit iets van meekrijgt, maar dat die het verstand en innerlijk van mij heeft. En inderdaad contact met single moms voor tips en wellicht mogelijkheid tot vriendschap en uitjes e.d.

Hallo mama's Ik ben sinds kort alleenstaande mama (vader nog wel in beeld "NOG") Ik heb 3 meiden met hem van 3 , 2 en 12 weken, het gaat al veel langer niet goed maar de knoop doorhakken vond ik erg moeilijk, uiteindelijk was dit het beste ik heb zelf vroeger meegemaakt hoe het is als je ouders ruzie maken soms tot aan vechten toe en dat wil ik mijn meiden niet aan doen, toch is het wel lastig om helemaal los te komen misschien bang voor het verdriet?! We verschillen 7 jaar en hij zei laatst dat hij misschien terug gaat naar Suriname , ik weet niet voor hoelang, het is best zwaar alleen me kleine van 12 weken is echt een huilert geweest en nogsteeds een beetje Ook de eenzaamheid vooral met de feestdagen ik mis het erg om lekker vriendinnen te hebben die me begrijpen en ik hun en met wie je alles kunt delen en elkaar kunt helpen, ook als je een spontaan moment weg wilt de kids kunnen opvangen echt een band mee bouwen, De eenzaamheid vind ik denk JK wel het ergst thuis zitten als je even weg kint niet weten wat of met wie.. Ik hoop meer mama's te ontmoeten ik kom zelf uit den haag.

Mijn andere bericht was nog niet klaar, Hallo mama’s Ik ben sinds kort alleenstaande mama (vader nog wel in beeld “NOG”) Ik heb 3 meiden met hem van 3 , 2 en 12 weken, het gaat al veel langer niet goed maar de knoop doorhakken vond ik erg moeilijk, uiteindelijk was dit het beste ik heb zelf vroeger meegemaakt hoe het is als je ouders ruzie maken soms tot aan vechten toe en dat wil ik mijn meiden niet aan doen, toch is het wel lastig om helemaal los te komen misschien bang voor het verdriet?! We verschillen 7 jaar en hij zei laatst dat hij misschien terug gaat naar Suriname , ik weet niet voor hoelang, het is best zwaar alleen me kleine van 12 weken is echt een huilert geweest en nogsteeds een beetje waarschijnlijk koemelkallergie maar ben nog niet helemaal op het juiste spoor, het maakt het moeilijk omdat de andere meiden ook me aandacht nodig hebben ik draag haar daarom ook veel, ik hoop snel door deze molen te zijn, De vader kan soms heel gemeen zijn omdat hij nog gek op me is maar ik klaar ben dan wordt hij erg onredelijk , erg bedreigend soms maar we komen er wel doorheen, Ook de eenzaamheid vooral met de feestdagen ik mis het erg om lekker vriendinnen te hebben die me begrijpen en ik hun en met wie je alles kunt delen en elkaar kunt helpen, ook als je een spontaan moment weg wilt de kids kunnen opvangen echt een band mee bouwen, De eenzaamheid vind ik denk JK wel het ergst thuis zitten als je even weg kint niet weten wat of met wie.. Ik hoop meer mama’s te ontmoeten ik kom zelf uit den haag. Liefs jonge mama Van 20

Hoi, Ik heb het profiel alleenstaande moeder van (nog) 39 jaar waarbij de vader niet meer in beeld is. Mijn ex is 5,5 jaar geleden teruggegaan naar zijn geboorteland. Mijn dochter van 9 heeft haar vader al die tijd niet meer gezien en alleen af en toe telefonisch gesproken. Ik mag mij ongelofelijk gezegend voelen met alle lieve vrienden om mij heen die mij in alle facetten ondersteunen. Mijn moeder vangt veel op omdat ik 36 uur onregelmatig werk en ik zit nu ook in mijn laatste studiejaar van de HBO..... Ouders van vriendinnetjes vanuit school van mijn dochter die zonder moeite willen oppassen. Vrienden en familie die mij altijd te hulp willen schieten. Dit maakt dat ik ook de spontane dingen kan blijven doen en "mij" tijd in kan lassen. Ik geniet ongelofelijk van mijn meisje en ze wordt ook al zo groot.:-)..... Ik hoop deze zomer richting Den Haag te kunnen verhuizen waar ik inmiddels ook al vele lieve mensen om mij heen heb verzameld..... Het is en blijft een uitdaging maar ik zou alle ervaringen ook voor geen goud willen missen. Lieve groet, Christa

Hier een single mamma uit het derde profiel. We zijn uit elkaar gegaan toen onze uk 10 maanden was en hebben sindsdien co-ouderschap. We hebben in het begin echt tijd nodig gehad om een goed ritme te vinden, maar nu loopt het eigenlijk allemaal vanzelf. Het voordeel is dat ik op die manier dus wel ruimte hebben om regelmatig lekker mijn eigen ding te kunnen doen. Alleen heb ik niet zoveel vriendinnen om me heen die weg kunnen / met een vrijgezel op pad willen of mogen, dus ben ik ook als mijn kind bij zijn vader is regelmatig thuis... Om vervolgens mijn kleine man onwijs te missen! Kerst was op zich prima, maar tweede kerst was erg rustig. Kleine naar pappa en zelf geen plannen, dus heb in bad gelegen en een filmpje gekeken. Prima, maar wel beetje eenzaam. Ik zie onwijs op tegen oud & nieuw. Ook helemaal in mijn up. Mensen hebben vaak een traditie van oud & nieuw vieren. Elk jaar met dezelfde club. Ik had hetzelfde, maar ben door het verbreken van mijn relatie niet meer uitgenodigd door die groep (niet dat ik daar nou echt op zit te wachten). Andere groepen kom je vanwege die traditie niet zomaar meer binnen. Dus besteed ik de avond maar gewoon alleen op de bank en misschien slaap ik al wel voor het vuurwerk. Er is toch niemand om me heen om nieuwjaar te wensen :-) Lijkt wel een heel negatief verhaal zo, is het niet! Misschien beetje pessimistisch ingestoken door het gevoel van gisteren en volgende week, maar over het algemeen ben ik een hele happy single mom!

BAM mama en donor niet in beeld. Lijkt mij leuk om te kletsen en ervaringen uit te wisselen.

Hoi. Ik ben een alleenstaande mama van 24 jaar ik ben gedurende in de 7de maand zwangerschap alleenstaand geraakt na een ruzie met de vader van mijn kleine die nu 3 jaar oud is ik heb een paar vriendinnen in mijn omgeving die ook mama zijn alleen niet alleenstaand.. soms loop ik daar tegenaan en zou het fijn vinden ook wel contact te krijgen met mama's die alleenstaand zijn groeten N.

Beste Myra, Het leven als een singel moeder bevalt me opzich nog prima. Ik ben nu een jaar geleden gescheiden van mijn man, waarmee ik 8 jaar getrouwd was en 1 dochter heb. De scheiding verliep voor mij niet soepel. Er was veel ruzie en ik heb het gevoel alsof dat reflecteerde op mijn dochter. Ze was verdrietig en boos. Ik las tijdens mijn scheiding een keer op http://www.allaboutmediation.nl dat er speciale bemiddeling is voor ouders die gaan scheiden die kinderen hebben. Het leek mij wel wat maar mijn man helaas niet. Toch is mijn vraag of iemand hier ervaring heeft met mediation? Groetjes, Wilma

ik ben een alleenstaande moeder uit Suriname. ik heb een jongen van 5 en een meisje van 2. het is heeeel zwaar vo mij. ik heb mijn zelf helemaal verwaarloosd. mijn huid mijn gebit mijn haar alles. alleen zodat mijn kinderen het goed kunnen hebben. ik heb niet eens fatsoenlijk kleding om uit huis te gaan. mijn kinderen hebben toch nog wat te dragen. alleen schaam ik me dood om met hun op een feesje of elders te gaan. want dan zien zze dat anderen echt mooi aan hebben en willen ze soms speeltje of dingen die ik hun niet kan geven. soms stik ik van mijn kleding iets mooi voor hen. dan zijn zij ook gauw tevreden. het is zwaar maar ik doe alles vo hun. FIJNE DAG <3